به گزارش
پايگاه خبري تحليلي پيرغار به نقل از
جهانبين نيوز، سيد جعفر مرتضوي مدير کل تبليغات اسلامي چهار محال و بختياري در نشست ماهانه کارکنان اين اداره با اشاره به اينکه نقد را «سره از ناسره جدا کردن» و «شناختن محاسن و معايب» مي دانند، گفت: انتقاد درست آن است که با تأکيد بر نقاط قوت به نقاط ضعف فرد نيز اشاره کند و با ارايه راهکارهاي مناسب براي رفع آن سخن به ميان آورد.
حجت‌الاسلام سيد جعفر مرتضوي با بيان اينکه انتقاد شيوه ها و روش هاي مختلفي دارد، افزود: انتقاد مي تواند از خود و يا از ديگران باشد و بي ترديد براي هيچ کس خوشايند نيست که عيب هاي خود را بشنود، براي آنکه انتقاد سازنده و مؤثر باشد منتقد بايد مواردي را رعايت کرده و پرسش هايي را مطرح کند که هر يک از آنها در رساندن وي به هدف خود نقش مثبتي ايفا کند.
وي ادامه داد: انتقاد، جداي از انتقام و تخريب است و اين يعني بيان عيبي براي خراب کردن شخصيت يک فرد، که انتقاد به نيت و قصد شخص انتقاد کننده برمي گردد.
حجت‌الاسلام مرتضوي با اشاره به روايات متعددي از معصومين عليهم السلام، افزود: صلاح فرد و اصلاح جامعه، در سايه شناختن عيوب و تلاش براي زدودن عيوب است و اين شناخت هم در خود فرد و نسبت به انديشه ها و عمل هاي خويش است و هم نسبت به ديگران، زمينه ساز اين عيب زدايي نيز تذکر از سويي و تنبه و اقدام از سوي ديگر است.
مدير کل تبليغات اسلامي چهار محال و بختياريبه بيان حديثي از حضرت امام صادق عليه السّلام پرداخت که فرموده اند: بهترين و محبوبترين برادران من کسي است که عيوب مرا به من اهدا کند و نقص هايم را تذکر دهد.
وي افزود: تحمل انتقاد برانسان خود برتر بين و خود رأي، سخت است و در مقابل انتقاد، خشمگين مي‌شوند و منتقد را به ناداني و حماقت متهم مي‌کنند، خود را قوي، مشهور و بسيار دانا قلمداد کرده و انتظار اطاعت و پيروي ديگران را دارند و از آنجا که بزرگ‌بيني آنها در تضاد با واقعيت است، روابط اجتماعي‌شان شکننده است و مسايل بين‌فردي، شغلي و فقدان‌هاي زيادي دارند که با رفتارخود، آنها را به وجود مي‌آورند، در حالي که هيچ بينش و آگاهي‌اي نسبت به آنها ندارند.
حجت‌الاسلام مرتضوي، با اشاره به اينکه خود بزرگ بيني انسان را از پيشرفت باز مي داند و او را حقير مي‌کند، گفت: گاهي اجتماع باعث مي‌شود که افراد به‌صورت کاذب دچار اعتمادبه‌نفس شوند يعني بله‌قربان‌گويي‌ها و تعريف و تمجيد بيش از اندازه و بها دادن‌هاي بي‌مورد که به‌صورت رياکارانه و چاپلوسانه است، مي‌تواند بستري شود براي اينکه افراد تصور کنند نسبت به ديگران برتري دارند.
وي افزود: کم‌کم فرد باورش مي‌شود که من آدم مهمي هستم، من زيباترين هستم و بهترينم، در حالي که حتي شايد افرادي که اين جمله‌ها را به فرد مي‌گويند اصلا اعتقاد واقعي به اين تعريف و تمجيد‌ها نداشته باشند، اين افراد حس مي‌کنند که برتر از ديگران هستند و تحمل انتقاد ندارند و اگر کسي از آنها انتقاد کند، ممکن است واکنش‌هاي پرخاشگري نشان دهند يا بي‌اعتنايي کنند.
مدير کل تبليغات اسلامي با بيان آيات ۱۰۳ تا ۱۰۵ سوره ي کهف افزود: اين آيات شريفه، به معرفى زيانکارترين انسان ها و بدبخت ترين افراد بشر مى پردازد، زيان واقعى و خسران مضاعف آنجاست که انسان سرمايه هاى مادى و معنوى خويش را در يک مسير غلط و انحرافى از دست دهد و گمان کند کار خوبى کرده است، نه از اين کوشش ها نتيجه اى برده، نه از زيانش درسى آموخته، و نه از تکرار اين کار در امان است.
وي با اشاره به گفت: تذکر، فراموشي ها و ناآگاهي ها را به هوشياري ها و بيداري ها دگرگون مي‌کند و همگان را در جامعه به حضور و مراقبت همه سويه فرا مي خواند، در چنين جامعه اي، کم کاري ها، کندکاري ها و بدکاري ها، کمتر به چشم مي خورد و هر يک از افراد خود را موظف مي دانند که به ديگران هشدار و تذکر دهند تا کارها در روال و روند واقعي خود قرار گيرد.
حجت‌الاسلام مرتضوي بيان کرد: انسان افزون بر پذيرش نقد، بايد در گام نخست، به نقد خويش بپردازد و پيش از آنکه به کاستي و عيب ديگران توجه کند، در جستجوي زدودن عيب هاي خويش باشد، امام علي عليه السلام مي فرمايد:«طُوبي لِمَنْ شَغَلَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ النّاسِ؛ خوشا به حال کسي که پرداختن به عيب خويش، وي را از عيب ديگران باز دارد».
وي گفت: اگر آدمي خود آينه خويش شود، از بسياري انتقادها در امان مي ماند و اگر همگان به فکر نقد خود برآيند، زمينه نقد اجتماعي کمتري پيدا مي‌شود و در نتيجه پاره اي تنش ها و تشنج ها، به خودي خود، از بين مي روند و جلو بسياري از نقدهاي ويرانگر گرفته مي‌شود.
مدير کل تبليغات اسلامي افزود: انسانها به دليل رفتارها و عملکرد و عکس العمل هاي گوناگونشان گاهي مورد ملامت نفس قرار مي گيرند و گاه مورد ملامت و انتقاد ديگران، از فرد يا جمع و از جمله سفارش هاي تربيتي اسلام همين است که اولاً انسان ها با سعه صدر و حلم، گوش شنوا در مورد ديگران داشته باشند و دوم ديگران آينه وار عيوب را همانند هديه به آنان تقديم کنند.
وي تصريح کرد: قبل از اينکه اجازه دهيم ديگران ما را نقد کنند، خودمان بايد خودمان را نقد کنيم، عيوب را شناسايي و به منظور رفع عيوب تلاش کنيم.